Nepal 3

He, had ik net verslag klaar, is het om welke reden dan ook niet gelukt. Nog maar een keer dan. Gisteren een dagje op kantoor gehad. Onverwachts een les van Rianne bijgewoond, was erg leuk. Ze gaf les aan belangrijke mensen die misschien wat te vertellen kunnen hebben over het onderwijs. Het ging er voornamelijk om te laten weten dat het leren niet alleen, zitten lezen luisteren en schrijven is. Er moet interactie zijn en er moet aan elkaar verteld worden wat je moet weten. Als je het alleen leest, vergeet je het. Evalueren en met elkaar in gesprek. Heb ook nog een gesprek gehad met een Amerikaanse die hier teacher is. Zij heeft me uitgelegd hoe de mini Pabo hier werkt zoals Rianne de One year course noemt. Alles in het Engels, wel vermoeiend, maar lag leve de video, kan ik het nog eens nalezen. 's Avonds om 22.00 uur naar bed, was alleen en het was donker, geen licht dus, ja je hoort het goed. Elke dag is er een of twee momenten van geen electriciteit. Heb ik nog geluk dat ik er nu ben. In de winter hebben ze soms 12 uur geen licht, kunnen we ons niet voorstellen. Net als de honden die je 's Nachtes hoort, daarvoor moet je hier zijn om het mee te maken. Ik werd er vannacht weer een keer wakker van en dacht ik neem het geluid op de camera op dan kun je je er iets bij voortsellen. Voor ik naar bed ging merkte ik dat er geen water meer in de kraan zat. Ja ja alles is mogelijk. We moeten ook niet voor niets zuinig zijn met water. Als ik ga douchen, ga ik in een bak staan en douche ma dan met koud water, een heel klein straaltje. Als je geluk hebt heb je een heel klein straltje warm water, maar is zelden. Het water dat dan in de bak opgevangen wordt gaat in een emmer. Met dat water speol je de wc door. Alleen als je meer dan plasje doet mag je doortrekken. De volgende ochtend zou ik met Camela een teacher trainer naar een school gaan om een les te bekijken en feedback te geven. Ik moest om 9 uur bij de grote ringroad zijn, dan gaan we met de bus. Een hele happening op zich. Er is geen echte halte, je gaat langs de kant van de weg staan en als er een bus aankomt houd je hem aan. Je stapt in en als je uitstapt geef je de conducteur, die in de ingang van de bus letterelijk hangt je geld. Als je geen nepalees kent, zou je denk ik nooit op de juiste plaats terecht komen. Maar goed ik had een Nepalese naast me. Gelukkig maar. DDe bus werd steeds voller, ze stouwen iedereen er gewoon in tot er letterlijk met de benen buiten boord wordt gehangen. En dan ook nog keiharde muziek in de bus, je weet wel dat speciale geluid. Het benauwde me enorm. En dan onderweg, die vreselijke armoede, niet te filmen. Wat een bende en het regende ook nog de hele dag. Dus het was een triest geheel. De huizen zijn smerig en soms is er boven niets afgemaakt. Ik zag zelfs een huis waar geen voorgevel inzat. Je zag de mensen zo in de kamer zitten. En een modderpoel zeg, ik werd er triest van. Kreeg echt brok in de keel en merkte emotie bij het zien van deze levensomstandigheid. Wat een vreselijk contrast met ons. Hoe is het mogelijk dat de verschillen op een en de zelfde aarde zo groot zijn. Oke, heb zoveel mogelijk bedacht dat de mensen hier zo zijn groot gebracht en niet anders kennen. Bij de school was het leuk om te zien, kinderen in uniform, kleine lokalen met toch soms 24 kinderen. Pot op elkaar. Ze hadden op dat moment geen licht, dus waar niet veel ramen waren was het echt donker voor de kinderen om te werken. De directeur heeft een rondleiding gegeven. Hij was trots op zichzelf, want in zijn school geintroduceerd dat er ook chinees geleerd wordt. Alles wat aan de kant hangt hebben de kinderen zelf gemaakt. Hij vroeg nog of ik veel verschillen zag? Nu en of, geen enkele gelijkenis. Kinderen vonden het leuk dat je kwam kijken dat merkte je wel. De directeur vroeg zich af of er niet wat vrijwillegers uit Nedereland kunnen komen om hem het onderwijs goed op te zetten. Hij vertelde dat vooral de bevolking daar moeite heeft met de vooruitstrevende(voor Nepalese begrippen dan he?) manier van les geven. Maar goed, na daar een kopje thee (Met melk en suiker, zou ik thuis nooit drinken, maar heb het opgedronken) met wat nepalese chips gegeten te hebben weer naar de bus. We deden er anderhalf uur over en om 2 uur was ik weer op kantoor. Nu dit is het weer even voor nu. Gr. Toby